Znakiem ciężkiej służby saperów już od wieku XVIII były skórzane fartuchy robocze, chroniące mundur a także ciało żołnierza
przed lżejszymi urazami, odpryskami, drzazgami itp. Saperzy mieli też długie, szczelne, w miarę wygodne buty z dobrze wyprawionej, natłuszczonej skóry, pozwalające na pracę w wodzie lub błocie. Przydatną w pracach inżynieryjnych, lecz i groźną w starciu wręcz, bronią saperów były tzw. tasaki saperskie – o szerokich prostych jednostronnych ostrzach. Często druga część klingi uformowana był jak piła, niezbędna przy pracach ciesielskich. W fechtunku, właściwie użyta, mogła błyskawicznie złamać klingę szabli lub rapieru i zadać nieprzyjacielowi straszliwą, szarpaną ranę. A więc z saperami, twardymi synami drwali, cieśli, ludźmi nauczonymi od małego do ciężkiej pracy w lesie – lepiej było nie zaczynać…