TWIERDZA WCZORAJ

Bastion I. Pochodzi przypuszczalnie z fazy „morandowskiej” (1596-1600), modernizowany przez Andrea dell’Aqua w latach 1618-1623 (wprowadzenie kazamat barkowych), przez Jana Michała Linka w latach 1685-1694, wreszcie w czasach Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego (rozbudowa umocnień zewnętrznych). Częściowo wysadzony w 1866 r. po likwidacji twierdzy. Na początku XX w. przez obszar bastionu przeprowadzono linię kolejową, niszcząc część zachowanych jeszcze reliktów. Do dziś przetrwały XIX-wieczne kazamaty barkowe (prawa zaadaptowana na potrzeby klubu sportowego miłośników walk dalekowschodnich, lewa - do niedawna zasypana, obecnie po renowacji - planowane jest  udostępnienie jej jako sezonowej restauracji po odtworzenie charakteru kazamatowej kuchni - na podstawie materiałów archiwalnych), przypuszczalnie pod ziemią znajdują się relikty murów odziania wału i galerii strzelniczej oraz słoniczoła z grodzą. Fortyfikacje zewnętrznej części były zniwelowane - obecnie zostały zaznaczone w kompozycji parkowej.

Galeria zdjęć

• 

• 

• 

  Podobnie wyglądały kazamaty Bastionu I.