Bastion II. Zbudowany przed 1605 r. wg planu Bernardo Morando, a następnie uzupełniony o kazamaty barkowe i związane
z nimi
poterny* przez Andrea dell’Aqua (1618-1623). Bastion, jako dzieło pośrednie na długim odcinku prostej kurtyny pomiędzy Bastionami I i III, przyjął formę spłaszczoną, zwaną „piatta forma”*. Zgodnie z planami z 1777 r. i końca XVIII w. z Kriegsarchiv w Wiedniu, na środkowej części platformy bastionu istniał wówczas ogród kwaterowy. W czasie modernizacji twierdzy w okresie Księstwa Warszawskiego, na przedpolu wystawiono
lunetę* o narysie bastionowym. Mallet-Malletski kontynuował prace modernizacyjne w latach dwudziestych XIX w. Obok wcześniejszej śluzy na osi bastionu pojawił się most komunikujący obszar za przedwałem z drogą krytą prowadzącą do Rotundy. Podczas likwidacji twierdzy w 1867 r. bastion został częściowo zburzony, pozostały jednak – w różnym stanie zachowania – kazamaty barkowe, część potern i niewielkie fragmenty murów. Pomiar zachowanych fragmentów wykonał J. Zachwatowicz w latach trzydziestych XX w.
Kurtyna I-II. Usypana jako umocnienie ziemne przed 1591 r., wkrótce potem umocniona murem od strony zewnętrznej. Modernizowana przez Jana Michała Linka przed 1704 r. (na planie z tego czasu widoczne są nietypowo usytuowane trzy strzelnice w przedpiersiu w pobliżu orylonu* Bastionu II). Na planie z 1777 r. zaznaczona jest lokalizacja Furty Wodnej – nie można zatem wykluczyć jej powstania już w tym czasie, choć badania architektoniczne datują jej budowę dopiero na lata 1813-1820. W 1824 r. obiekt ten był już nadbudowany – na poziomie drogi wałowej wprowadzono tu kazamatę w typie
kazamaty Haxo* z dwiema strzelnicami. W latach 1826-1827 na przedpolu kurtyny powstał rawelin, ziemny przedwał oraz śluza w fosie. W latach czterdziestych między kurtyną a przedwałem wprowadzono zadrzewienia. Podczas likwidacji twierdzy w 1866 r. mury kurtyny zostały zniszczone, zniwelowano również rawelin na jej przedpolu. Furta Wodna – zgodnie z planem z 1868 r. – nie została wówczas zniszczona, popadła jednak w ruinę. Odbudowano ją w latach 1980-1984.