MENU
Do boju!
  • pl
  • en
  • de
  • ua
Trzy reduty wysunięte daleko przed bastiony II, III i IV.
Budowa dzieł zewnętrznych w fortyfikacji bastionowej, takich jak słoniczoła*, raweliny* i inne, była znakiem tzw. „pogłębiania obrony”, czyli zamiana linii obronnej – murów i bastionów, w szeroki pas - strefę, w której nieprzyjaciel wytracał impet natarcia. Pogłębianie obrony było wyrazem postępu w fortyfikacji. Znakomicie „odrobili to zadanie” inżynierowie polscy i francuscy w trakcie rozbudowy twierdzy, zakończonej ciężką, bohaterską obroną w 1813 roku. Mimo ambitnego planu Jana Malleta-Malletskiego, Rosjanie jedynie zaadaptowali część dzieł zewnętrznych z czasów Księstwa Warszawskiego wprowadzając tylko jedno, nowoczesne, stałe dzieło zewnętrzne, jakim była bateria wieżowa, zwana „Rotundą Zamojską”. Adaptowana doraźnie luneta*, przed którą stoisz, była wsunięta zbyt blisko, a więc obrona północnego frontu Twierdzy Zamość wystarczająco głęboka z początkiem wieku XIX, była już niewystarczająca w połowie tegoż wieku i całkowicie anachroniczna w momencie wprowadzenia nowej artylerii w latach 60-tych.

Galeria zdjęć

  • W XVIII wieku liczono się z możliwością rozszerzenia obrony Zamościa o linie fortyfikacji odsuniętych o prawie 1000 m na wschód od miasta.

  • Po obronie twierdzy w roku 1813 zwrócono uwagę na konieczność pogłębienia obron od strony zachodniej i południowej. Stąd trzy reduty wysunięte daleko przed bastiony II, III i IV.

    Stąd trzy reduty wysunięte daleko przed bastiony II, III i IV.

  • Daleko wysunięta bateria wieżowa w typie tzw. „Wieży Montalemberta” – Rotunda.

  • Gorączkowe próby naprawy zaniedbań w zapewnieniu głębokości obrony, w obliczu potencjalnego konfliktu - wybuchu wojny z Austrią w roku 1854. Adaptacja porzuconych, polskich redut, tzw. Redut Janowickich, budowa nowej Reduty nr 1, modernizacja Lunety VI-VII.

    Adaptacja porzuconych, polskich redut, tzw. Redut Janowickich, budowa nowej Reduty nr 1, modernizacja Lunety VI-VII.


Proszę czekać... Proszę czekać...