W przypadku Bastionu III zastosowano rzadko stosowaną, pełną rekonstrukcję formy budowli obronnej – możliwie najbliższą
realizacji z polskiej fazy rozbudowy twierdzy – bastionu o dwóch poziomach obrony, wg projektu Jana Michał Linka. Wyniki badań archeologicznych wykazały, iż w północnym (prawym) barku bastionu zachowały się ślady przynajmniej 2 faz budowy bastionu; ślady kazamaty i korytarza z wieku XVII oraz ślady kazamaty i galerii strzeleckiej z wieku XIX. Są one wyeksponowane w podziemnym rezerwacie archeologicznym. W masywie nadszańca pozostał pogrążony budynek prochowni, niewidoczny z przedpola, jako późniejszy w stosunku do zasadniczej koncepcji eksponowania bastionu.