Kamień, cegła, ziemia, drewno

Ostre stoki na ziemnych fortyfikacjach utrzymywane były za pomocą bardzo kunsztownego układu ubijanych warstw ziemi oraz nasadzanych, specjalnych gatunków traw. Najsilniej stoki wiązał perz. Cięto kostki z darni perzowej i układano je schodkowo, kładąc… korzeniami do góry! Perz przerastał wgłąb, wiążąc kostki w jeden, elastyczny, zielony materac. Taki sposób umacniania wałów zwano „plekwerkiem” czyli robotą perzową. Do czasu wynalezienia pocisków eksplodujących, takie pokrycie wału dość skutecznie rozpraszało energię kulistych pocisków burzących.