Do boju!

Oddziały strzelców, w odróżnieniu od jednostek stosujących szyk liniowy i strzelających ogniem niecelowanym, służyły głównie do prowadzenia ognia na większy dystans, likwidowania oficerów nieprzyjacielskich i obsady dział. Tak rodziły się formacje „jegrów” – od niemieckiego: Jäger, czyli myśliwy. Rozkwit tej formacji przypada na lata 90-te XIX wieku. Oddziały jegrów walczyły w luźnych szykach, pełniąc nieraz funkcje rozpoznawcze, straży przedniej armii lub, przy odwrocie, jej straży tylnej - ariergardy.

Jedną z najsłynniejszych formacji jegrów był brytyjski 95 pułk strzelców. Sławne były rosyjskie pułki jegierskie, zaś jedną z najsławniejszych jednostek armii austro-węgierskiej był 3 c. i k. pułk Tyrolskich Strzelców Cesarskich (Tiroler Kaisersjäger Regiment Nro 3), którego jednym z przywilejów było pozwolenie na przemarsz z muzyką przez tereny pałacu cesarskiego, niezależnie od pory dnia.