Prezentuj broń!

Muszkiet to najpopularniejsza ręczna broń palna w wieku XVII, gdy Bastion III osiągnął formę, którą dziś dzięki odbudowie możesz podziwiać. Zwykle miały długość nieco ponad 160 cm, w tym lufa 115 cm, kaliber 18-20 mm. Pociski ołowiane miały masę do 50 g. Muszkiety ładowane były odprzodowo, czyli przez wylot lufy. Muszkiety miały początkowo zamek lontowy, następnie zamek kołowy. Zamek lontowy to urządzenie, które w momencie naciśnięcia spustu uderzało wolno palącym się lontem, wplecionym w kurek o panewkę z podsypanym prochem lontem. Lont przed strzałem należało rozdmuchać. W zamku kołowym naciśnięcie spustu zwalniało sprężynę i powodowało gwałtowny obrót koła o karbowanym obwodzie, które trąc o kawałek pirytu wywoływało iskrę, podpalającą ładunek prochowy. Zasięg bojowy ognia muszkietowego nie przekraczał 300 m, ale strzał skuteczny (tzw. „pewny”) wynosił tylko 130 m. Muszkiet ważył do 7,5 kg. Zatem praktycznie niemożliwe było strzelanie z ręki, bez podparcia. Najczęściej strzelcy opierali muszkiet na specjalnej podpórce, na tzw. forkiecie. Dobrze wyszkolony muszkieter był w stanie oddawać kolejne strzały co 2 minuty.