Kamień, cegła, ziemia, drewno

Zieleń od najdawniejszych czasów towarzyszyła fortyfikacji, tworząc jej strukturę, przeszkodę i stanowiska. Zieleń nasadzana na wałach była używana do oświetlania przedstoku i tworzenia doraźnych przeszkód. Od czasów udoskonalenia artylerii, co nastąpiło w wieku XVII, zieleń ochraniała stanowiska artyleryjskie. Czyniła to w osobliwy sposób. Nasadzeń dokonywano na przeciwstokach wałów, a więc za stanowiskami artyleryjskimi. Nieprzyjacielski obserwator nie mógł z większej odległości, zobaczyć stanowisk obrońców na tle nieba, jako ciemnych sylwetek (co ułatwiało celowanie) lecz widział je niewyraźnie, na ciemnym tle zieleni. Wierzono, że żywa zieleń chroniła miasto przed rozprzestrzenianiem pożaru. Zieleń XVIII-wiecznej twierdzy to także zadrzewione aleje wprowadzające podróżnika na szerokie przedpole ufortyfikowanego miasta.