Te walory zadecydowały o wpisie na Listę Światowego Dziedzictwa w 1992 r. Wpis odbył się na podstawie kryterium IV: „jako wybitny przykład zespołu architektonicznego, zespołu obiektów techniki lub krajobrazu,

który ilustruje znaczące etapy w historii ludzkości”. Długo jednak istniała dysproporcja pomiędzy efektownym miastem, doprowadzonym w większości do bardzo dobrego i wiernego realiom historycznym stanu – a twierdzą, której praktycznie, jako całości, nie było. Coraz gorzej były też widoczne unikatowe panoramy miasta, na skutek zabudowy i zarastania zielenią przedpola Starego Miasta. Twierdza odbudowywana była w drobnych fragmentach – każdy z nich był istotny, lecz nie stanowiły spójnej, jednolitej całości. Odważne decyzje władz miasta z roku 2006, oparte na dokumentach obowiązującego prawa lokalnego otworzyły drogę do ponownego scalenia systemu. Dofinansowanie europejskie w ramach programu „Innowacyjna Gospodarka” umożliwiły realizację tego, dotąd niewyobrażalnego zamierzenia. I tak powstał park, osnuty na geometrii dawnej twierdzy, oddający miastu jego wspaniałe panoramy, przestrzeń, zieleń i harmonijny krajobraz dawnej warowni.