Przystanek B II (Bastion II)
- ORIENTACJA I OPIS

Bastion II zbudowany przed 1605 r. wg planu Bernardo Morando i uzupełniony o kazamaty barkowe i związane z nimi poterny przez Andrea dell’Aqua (1618-1623). Bastion, jako dzieło pośrednie, na długim odcinku prostej kurtyny pomiędzy bastionami I i III przyjął formę spłaszczoną, zwaną „piatta forma”. Zgodnie z planami z 1777 r. i końca XVIII w. na środkowej części platformy bastionu istniał ogród kwaterowy. W czasie modernizacji twierdzy w okresie Księstwa Warszawskiego na przedpolu wystawiono lunetę o narysie bastionowym. Mallet-Malletski kontynuował prace modernizacyjne w latach dwudziestych XIX w. Obok wcześniejszej śluzy na osi bastionu pojawił się most komunikujący obszar za przedwałem z drogą krytą prowadzącą do Rotundy. Podczas likwidacji twierdzy w 1867 r. bastion został częściowo zburzony: wysadzono jego czoło, pozostawiając – w różnym stanie zachowania – kazamaty barkowe, część potern i niewielkie fragmenty murów. Pomiar zachowanych fragmentów wykonał J. Zachwatowicz w latach trzydziestych XX w. Bastion, który za czasów swej świetności nie był zbyt wielki i stosunkowo płaski – po wyburzeniu czoła i zasypaniu fundamentów stał się nieczytelny. Jego odtworzenie ujęto w projekcie "Zamość miasto UNESCO, Pomnik Historii RP produktem turystycznym polskiej gospodarki”. W roku 2011 odsłonięto bardzo dobrze zachowane fundamenty, co pozwoliło na odtworzenie murów skarpowych i barków. Nastąpiło udrożnienie dawnej poterny – dziś traktu pieszego w poprzek bastionu, którą powiązano z poterną wejściową. Tym samym stworzono kolejny element podziemnej trasy turystycznej Zamościa.