przez Andrea dell’Aqua w latach 1618-1623 (wprowadzenie kazamat barkowych), przez Jana Michała Linka w latach 1685-1694, wreszcie w czasach Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego (przebudowa kazamat barkowych, budowa wielkiego budynku kazamatowego tzw. „Trawersu defensywnego”, rozbudowa umocnień zewnętrznych). Zachowały się kazamaty barkowe – zachodnia przez kilkadziesiąt lat pełniła funkcję magazynu warzyw; wschodnia - całkowicie zasypana, od II wojny światowej była adaptowana na schron przeciwlotniczy, później całkowicie zapomniana i odcięta. Prace przy częściowej odbudowie Bastionu I rozpoczęły się w IV kwartale 2007 r., w ramach projektu PL0023 „Konserwacja, renowacja i adaptacja na cele kultury zespołów fortyfikacji Starego Miasta w Zamościu”. Realizacja trwała do końca 2009 roku. Wartość całego projektu wg Umowy Finansowej: 8 550 977 EUR. Dofinansowanie z Mechanizmu Finansowego EOG: 5901 884 EUR. Dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego Promesa Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego: 1 500 000 PLN. Promotorem projektu jest Miasto Zamość. W ramach tych prac całkowicie odrestaurowano zachodnią kazamatę wraz z odcinkiem kurtyny. W podziemnej budowli znalazł swoje miejsce klub miłośników wschodnich sztuk walki. Kolejny etap odtwarzania bastionu to lata 2009 – 2012 i dofinansowanie Unii Europejskiej w ramach projektu "Zamość miasto UNESCO, Pomnik Historii RP produktem turystycznym polskiej gospodarki”. Nietypowy projekt (Politechniki Krakowskiej i BPI „Redan” ze Szczecina) pozwolił na zarysowanie gabarytu bastionu za pomocą mas ziemnych przy zachowaniu istniejącej linii kolejowej. Bastion jako urządzony teren parkowy, punkt widokowy, połączony za pomocą dwóch kładek pieszych ponad torowiskiem kolei, biegnących w linii wałów bastionu. Odrestaurowano też i udostępniono wschodnią kazamatę barkową.